Startpagina
Pleidooi van het Vlaams Artsenverbond voor een gecommunautariseerde gezondheidszorg: Samenvatting.
- Details
- Categorie: Uit de pers geplukt
Het Vlaams Artsenverbond (VAV) is een socioculturele vereniging voor en van Vlaamse artsen en dit zonder syndicale, partijpolitieke of filosofische bindingen. Een van de voornaamste doelstellingen is te streven naar een autonome Vlaamse gezondheidszorg als onderdeel van een autonome Vlaamse sociale zekerheid. Het VAV streeft naar communautarisering van de gezondheidszorg (de overheveling naar de Vlaamse en Franse Gemeenschap) waarbij de inwoners van Brussel kiezen voor het stelsel van een van beide gemeenschappen. De argumenten die het VAV wenst te onderlijnen om het beleid en de financiering van de gezondheidszorg toe te wijzen aan de Gemeenschappen zijn:
- De verschillen tussen Vlaanderen en Franstalig België in het gezondheidsbeleid: de onevenwichtige uitbouw van het ziekenhuislandschap, de verschillende benadering van gezondheidszorg zoals aangetoond via de uitgavenprofielen, de performantieverschillen met betrekking tot doeltreffendheid van zorg, veiligheid van zorg en zorgcontinuiteit en de verschillen in de benadering van de brede gezondheidspolitiek (preventieve geneeskunde). Het is opvallend dat er niet alleen accentverschillen maar ook performantieverschillen zijn tussen Noord en Zuid. In Wallonië en Brussel is zowel de sterfte vermijdbaar door primaire preventie als de sterfte vermijdbaar door betere organisatie van de gezondheidszorg (secundaire preventie en behandeling) beduidend hoger dan in Vlaanderen. Ook in Europese vergelijking scoren Wallonië en Brussel zwak.
- Wegens de financiële uitdagingen en de budgettaire beperkingen zal een efficiëntere organisatie van de gezondheidszorg noodzakelijk zijn. De verdeling van bevoegdheden, de fragmentatie van zorg en preventie, de trage overleg- en beslissingsprocessen en de tekorten aan zorgverleners dienen uitdrukkelijk vermeld te worden. Welzijnsbeleid en Gezondheidsbeleid onder één beheer brengen is in deze essentieel. Ook de kostenevolutie en de vergrijzing vormen een toenemend probleem. Het gezondheidszorgbudget zal steeds meer onder druk komen door de evolutie van de medische technologie en nieuwe farmaceutische producten. Door de druk op het gezondheidszorgbudget dreigt de solidaire toegankelijkheid problematisch te worden. Meer efficiëntie zal dus ook noodzakelijk zijn om een solidair systeem te behouden. Nu reeds zijn bijna een kwart van de uitgaven “out-of-pocket” betalingen hetgeen de solidariteit onder druk zet.
- Het VAV onderlijnt in het licht van deze financiële uitdagingen de noodzaak tot responsabilisering. Het VAV wijst er bovendien op dat de lage tewerkstellingsgraad in Wallonië de voornaamste oorzaak van de Vlaams-Waalse geldtransfers is, analyse die ook door sommige Franstalige studiegroepen bevestigd wordt.
Na de zesde staatshervorming bleef de financiering van de gezondheidszorg grotendeels op federaal niveau en werden de overgehevelde bevoegdheden gefinancierd met federale dotaties. Gezien de uitdagingen voor de toekomst, zowel in de gezondheidszorg als in de andere sectoren van de sociale zekerheid, gezien de duidelijke cultuurverschillen, gezien de vastgestelde performantieverschillen en gezien de precaire begrotingssituatie is het logisch naar een financieringsysteem te evolueren dat toelaat in de gezondheidszorg zowel performantie als kwaliteit te ondersteunen. Een gesplitste financiering van de gezondheidszorg biedt mogelijkheden en hoeft geen verlies van solidariteit te betekenen. Wel belangrijk is dat solidariteit op een transparante manier georganiseerd wordt en een tijdsdefinitie heeft. Enkel op die manier kan een maatschappelijk draagvlak bewaard blijven.
Er bestaat internationaal heel wat ervaring met decentrale organisatiemodellen. De stelling is dan ook dat een decentraal gedefiniëerde gezondheidszorg uitgewerkt kan worden en dat onderhandelde solidariteit als een hefboom kan dienen om het geheel van de gezondheidszorg efficiënter te maken waarbij de solidariteit kan behouden blijven.
Een decentrale financiering wordt voorgesteld waarbij de reële bijdragen van elke Gemeenschap aan het Gezondheidszorgbudget toegewezen worden aan die Gemeenschap, aangevuld met onderhandelde solidariteit binnen een afgesproken tijdskader. Bepalen tot welke Gemeenschap iemand behoort kan gebeuren op basis van de woonplaats. In Brussel kan dit op basis van de gemeenschapskeuze via de inschrijving in het ziekenfonds. Zo worden de niet-transparante transfers vervangen door een aangepast solidariteitsmechanisme dat toelaat minder performante regio’s te activeren. Deze solidariteit heeft een voorwaardelijk aspect en wordt transparant georganiseerd. Om een wettelijke basis voor deze splitsing te realiseren volstaat het om de “uitzonderingen” zoals bepaald in de Bijzondere Wet tot hervorming van de instellingen van 8 augustus 1980 aan te passen.
Enquête Artsenkrant
- Details
- Categorie: Uit de pers geplukt
Bij de Artsenkrant loopt momenteel een bevraging die mogelijks interessant is voor u.
De Artsenkrant wil weten wat u vindt van het huidige beleid en hoe u kijkt tegen een aantal prangende gezondheidskwesties.
Geïnteresseerd? Neem dan snel deel via deze link.
De bevraging is beknopt en neemt slechts enkele minuten in beslag.
Periodiek jaargang 78 Nr 4
- Details
- Categorie: Periodiek
Voorwoord
Op zaterdag 14 oktober 2023 was er het VAV-symposium “Communautarisering van de gezondheidzorg in 2024!” in het Herman Teirlinck Auditorium (KBC) Havenlaan te Brussel.
Daarmee wilden we onze visie van communautarisering van de gezondheidszorg kracht bij zetten en actualiseren.
De voornaamste argumenten van het VAV voor een integrale Vlaamse gezondheidszorg zijn intussen genoegzaam bekend:
• het recht op het leggen van eigen klemtonen.
• een grotere efficiëntie en responsabilisering van de gemeenschappen tot een spaarzaam beleid.
• Wij willen een communautarisering en geen regionalisering omdat wij de band met de Vlamingen in Brussel niet willen doorknippen.
Die argumenten werden tijdens het symposium door de verschillende sprekers uitgediept met cijfermateriaal en inzichten vanuit de eigen invalshoek.
Ik dank hen nogmaals voor de verhelderende en constructieve bijdragen.
De grondwetspecialist Jürgen Vanpraet bekeek hoe de homogenisering van de gezondheidszorg op het niveau van de deelstaten vorm kan gegeven worden.
Prof. De Maeseneer hield een pleidooi voor een gedecentraliseerde gezondheidszorg in een solidaire samenleving.
Van Dr Jonas Brouwers hoorden we dat het stroomlijnen en samenbrengen van bevoegdheden, in het bijzonder voor de opleiding en het opvolgen van de kwaliteit ervan, zich meer en meer opdringt.
Voor een performant zorgbeleid horen gezondheidszorg en welzijn samen in één beleidsvoering te zitten, vernamen we van Karine Moykens, secretaris-generaal van het agentschap Zorg.
En Dr Karel Vermeyen, bestuurslid VAV, concludeerde op basis van de vergelijking Noord-Zuid dat een gesplitste financiering van de gezondheidszorg mogelijkheden biedt en geen verlies van solidariteit hoeft te betekenen.
Het is wel belangrijk dat solidariteit op een transparante manier georganiseerd wordt en een tijdsdefinitie heeft. Na de pauze was er een vinnig debat waar nogmaals bleek dat Vlaanderen en het VAV Brussel niet mogen loslaten.
Het symposium kreeg heel wat aandacht en weerklank in zowel de medische als de algemene pers.
Geïnteresseerden kunnen de abstracts en presentaties van de sprekers sindsdien raadplegen op onze webstek www.vlaamsartsenverbond.org.
Het eerste nummer van Periodiek jaargang 2024 zal trouwens integraal gewijd zijn aan de verslaggeving van het symposium.
Het referaat van ons bestuurslid Karel Vermeyen diende als basis om de visie van het VAV te stroomlijnen, en ook die tekst is terug te vinden op onze webstek.
Met die visietekst en ons jubileumboek “100 jaar Vlaams Artsenverbond” beschikken we over unieke documenten waarin onze argumenten voor de communautarisering van de gezondheidszorg werden samengebracht.
Met die bundel in de hand kunnen we nu de beleidsmakers nog beter informeren en ze aansporen om na de verkiezingen van 2024 de integrale Vlaamse gezondheidszorg te realiseren,
die - het moet nog maar eens gezegd worden - eigenlijk al sinds 1980 in de grondwet staat!
Waarom is die communautarisering er dan nog niet?
Omdat men in dit land met deze staatsstructuur geen enkele hervorming nog kan doorvoeren. Op een debat van Pro Flandria, een netwerkorganisatie van Vlaamse ondernemers en academici,
haalde oud-minister Koen Geens (CD&V) vorig jaar fel uit naar de werking van de Vivaldi-regering. ‘Wij kunnen federaal op dit ogenblik bijna geen enkele ernstige hervorming meer doen, dat lukt niet meer.’
‘Federaal kun je alleen uitgavenverhogingen beslissen.’
In 2024 kan de communautarisering van de gezondheidszorg er komen, als dit land eindelijk de hervorming krijgt die nodig is.
Noem het confederalisme, noem het zelfbestuur, dat is semantiek. Maar de grendels van 1970 moeten weg, en we moeten zelf de touwtjes in handen krijgen.
Jan Van Meirhaeghe
Voorzitter VAV