De drie maatschappelijke onderwerpen (armoede, contingentering en internering), die het VGV de laatste jaren heeft aangekaart, blijven actueel en duidelijk aanwezig in de media.
De oprichting van het kinderarmoedefonds door minister Lieten toont aan dat de overheid toegeeft dat er een ernstig systeem falen is. Dient dit fonds niet om een goed geweten af te kopen? De politiek heeft het pro-bleem “armoede” eenvoudig geparkeerd. In plaats van fondsen op te richten moet de begroting aangepast worden i.p.v. miljarden uit te geven aan gevechtsvlieg-tuigen. Zo glijden we af naar het verderfelijke systeem van florerende liefdadigheidsinstellingen zoals in de Verenigde Staten bij gebrek aan sociale vangnetten. En kinderarmoede ontstaat niet plots maar is dikwijls sociaal erfelijk van generatie op generatie. Armoede is een allesomvattend probleem zoals het VGV reeds vroeger heeft aangetoond. Door in elke gemeente een meldpunt te installeren waarbij iedereen schrijnende armoede kan melden, door eenvoudig rond te kijken en te luisteren, doen we aan detectie. Want de meesten schamen zich hierover en kruipen zo diep mogelijk weg.
Ons symposium over de contingentering heeft voldoende aangetoond dat dit een goede maatregel is die correct opgevolgd wordt in Vlaanderen. Door het toelatings-examen zijn de slaagkansen in het eerste jaar zeer hoog (85 procent) waardoor de maatschappelijke investering relevant is. Doordat minister Onkelinx het reeds lang beloofde kadaster uitstelt, verschuilt ze zich in een tweede fase achter knelpuntsectoren om hiervoor de contingentering af te schaffen vanaf 2020 en zo meer RIZIV- nummers vrij te maken voor het overschreden Franstalig contingent. De derde stap zal de volledige afschaffing worden, wat haar einddoel is. Het Vlaams Geneeskundig Studentenoverleg stelt dat de knelpunt-sectoren gedegradeerd worden tot afdankertjes voor hen die niet aangenomen zijn voor meer prestigieuze specialisaties. Als er kandidaten te kort zijn moet in de eerste plaats de aantrekkelijkheid verhoogd worden door de werkomstandigheden en verloning te verbeteren.
Op 11 december ll. publiceerde het VGV een persbe-richt met een duidelijk standpunt: “De beslissing om de contingentering in medische knelpuntsectoren af te schaffen moet vernietigd worden” (zie p. 22 en ook het forumartikel “Contingentering, de nieuwe truc van minister Onkelinx” op p. 11).
Intussen werd met de steun van de decanen en rectoren van alle Vlaamse universiteiten door initiatiefnemer Geert Verrijken (“Medi-Sfeer” en “De Specialist”) een petitie gestart met dezelfde eis (www.pro-contingentering.be of www.ipetitions.com/petition/contingentering). Het VGV ondersteunde deze petitie van bij de aanvang.
Het is bewezen dat de zorg in de gevangenissen mens-onwaardig is. Bij de overheid heerst sedert jaren onvol-doende het besef dat de meesten terugkeren in de maatschappij. Het stevig boekwerk, “De Gezondheids-zorg in de Belgische gevangenissen”, Paasmaandag 2012 van Dr. F. Van Mol ere-hoofdgeneesheer, getuigt over minderwaardige zorg: enkele minuten per consul-tatie zelfs als het gaat over de bespreking van tuberculose of HIV besmetting. De arts wordt zelfs onder druk gezet om dwangmedicatie in te spuiten om de snelheid te verhogen. Na de terechte staking van de gevangenisartsen m.b.t. de wachtdienst voor een tijdige verloning, wist de gezondheidsinspecteur Dr. Haenen doodleuk te melden dat de huisartsen zullen opgevorderd worden met de dreigende taal over gevangenisstraffen van 8 dagen tot 3 maanden bij weigering. Hij stelt dat de pathologie in de gevangenis vergelijkbaar is met deze van een huisartsenpraktijk. Hij gaat er aan voorbij dat de helft psychische problemen heeft waarvan tien procent zware psychiatrische aandoeningen. Besmettelijke ziekten komen vaker voor bij gedetineerden dan bij de algemene bevolking: tuberculose zestien keer zo vaak, hepatitis C zeven keer en Hiv vijf keer zo vaak. Het budget van 80 miljoen euro dat Justitie voorziet is onvol-doende en raakt in de tweede helft van het jaar uitgeput. Justitie moet deze bevoegdheid overdragen aan Volksgezondheid om zo een behandeling te waarborgen vergelijkbaar met de burgermaatschappij. Bovendien hebben onafhankelijke artsen, zelfs op vraag van de gedetineerde, geen toegang tot het medisch dossier omdat de Nationale Raad van de Orde het “gedeeld beroepsgeheim” hier niet erkent. Dit standpunt is betwistbaar en moet herzien worden. In de burgermaatschappij geldt dit niet voor arbeidsgenees-heren, controleartsen, schoolartsen enz. die kennis mogen nemen van het medisch dossier en toch niet interveniëren als behandeld arts.
De Provinciale Raad van Antwerpen moet de menson-waardige behandeling van gedetineerden en geïnter-neerden aanklagen.
Verder wens ik alle VGV - leden een gezond en goed 2014!
Andreas Vesalius werd geboren in 1514. Met een nieuwe kaftillustratie uit het eerste blad van “De Hu-mani Corporis Fabrica”, gedrukt in 1543 en ons bezorgd door onze vrienden van ALFAGEN Leuven, zetten we dit nieuwe jaar in.
Jan Dockx, VGV-voorzitter
