PERSBERICHT 07/10/2019
Reactie van Vlaamse Artsenverbond op het Vlaams Regeerakkoord m.b.t. de nieuwe bevoegdheid van de Vlaamse Planningscommissie inzake artsenopleiding
Zoals het Vlaams Artsensyndicaat (VAS) opmerkt is Vlaanderen door de zesde staatshervorming reeds bevoegd om subquota voor artsen vast te leggen.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Vlaamse regering reeds in april ll. een besluit goedkeurde om een Vlaamse Planningscommissie op te richten en dat in het huidig Vlaams regeerakkoord die oprichting aangekondigd wordt. In die commissie zal onderzocht worden in welke specialisaties tekorten en in welke overtallen aanwezig zijn en het is de bedoeling daaraan te verhelpen.
In de tekst van het regeerakkoord (p. 42), becommentarieerd door minister Ben Weyts, wordt aan die Vlaamse Planningscommissie nog een tweede bevoegdheid toegekend: het bepalen van de Vlaamse zorgnoden. “Op basis van deze adviezen zal het aantal studenten dat toegelaten wordt tot de opleiding arts en tandarts worden bepaald en niet langer enkel op basis van het federale advies dat Vlaanderen al twintig jaar als enige opvolgt.”
Dit citaat wordt evenwel voorafgegaan door een ander statement: “Wat de artsenquota betreft zijn we als Vlaamse gemeenschap inzake de RIZIV-nummers afhankelijk van de federale regering. We blijven als Vlaanderen eisen dat er een correcte verdeling van de RIZIV-nummers is tussen de gemeenschappen en er een aflossing komt van het in het verleden door de Franse Gemeenschap opgebouwde overtal.”
Die tweede functie van de Vlaamse Planningscommissie wordt dus gelezen als een stok achter de deur bij blijvend niet naleven van de artsenquota door de Frans Gemeenschap nu reeds meer dan twintig jaar.
Die bezorgdheid van de Vlaamse regering is niet onterecht. Op 26 april 2016 adviseerde de Federale Planningscommissie Medisch Aanbod om het tot op dat ogenblik geldend quotum 60 N/40 F om te buigen naar 56,5 N/43,5 F op basis van wetenschappelijk betwistbare parameters (Periodiek 2016/3, p. 14). Na hevig protest van o.m. het Vlaams Geneeskundigenverbond (VGV) – de vroegere benaming van het Vlaams Artsenverbond (VAV) – werd het quotum door minister Maggie De Block hersteld op 23 september 2016 naar 60 N/40 F (Periodiek 2017/1, p. 20-21).
Alleen reeds om die reden is de oprichting van een Vlaamse Planningscommissie vereist.
Een andere reden om een Vlaamse Planningscommissie op te richten is dat dit een noodzakelijk instrument is voor de toekomstige autonome Vlaamse gezondheidszorg, een doelstelling van het VAV, geformuleerd in de Missietekst van het VAV (Periodiek 2017/1, p. 6-8).
Vanzelfsprekend zal de Vlaamse regering er op moeten toezien dat de Vlaamse studenten in die overgangsperiode behoed worden voor rechtsonzekerheid.
Antwerpen, 7 oktober 2019
Namens de raad van Bestuur, Vlaams Artsenverbond vzw
Dr. Geert Debruyne, voorzitter
Periodiek Jaargang 74 Nr 3
Voorwoord
Dit zijn de laatste dagen vóór het aanstaande VAV-symposium. Voor wie nog niet inschreef het ogenblik dat alsnog meteen te doen via de klassieke weg op papier of elektronisch of via de webstek. De registratie van een groot aantal deelnemers uit eigen rang blijft de voornaamste peiler voor de uitstraling van het Vlaams Artsenverbond. Het bestuur heeft niets onverlet gelaten om zoveel mogelijk belanghebbenden aan te spreken en mag nu al trots zijn op een bijzonder grote interesse uit de politieke wereld en meer nog het zogenaamde ‘middenveld’. Dat oogt alvast zeer positief voor het debat in aansluiting met de vier lezingen.
Het uitblijven van een federale regeringsvorming maakt de belangrijkheid van het besproken thema, ”Gezondheidszorg voor de Vlamingen”, met bijzondere aandacht voor Brussel en de Vlaamse Rand nog groter. Dat moet naast het VAV-memorandum van 2 april 2019 handelend over de communautarisering van de gezondheidszorg en het instellen van een Vlaamse sociale zekerheid, gepubliceerd in het laatste nummer van Periodiek, de leidraad blijven voor alle Vlaamse politieke partijen die aan de onderhandelingen deelnemen.
Ondanks de demografische veranderingen in het hoofdstedelijk gewest en bij uitbreiding Vlaams-Brabant de laatste decennia moeten de eisen van de Vlamingen er onverkort blijven gelden. Maar doen Brusselse Vlaamse politieke partijen daar wel alles voor? De vraag stellen is ze beantwoorden als men het Brusselse regeerakkoord erop naleest.
Over uitgerekend deze problematiek wordt een eerste bijdrage in dit nummer gepubliceerd. Er bestaat immers op vandaag een Europese richtlijn, die toelaat dat artsen uit andere EU-landen slechts één taal kennen om in België praktijk uit te oefenen. Dat is totaal onaangepast aan de Belgische situatie. Een correcte communicatie van arts (en elke andere zorgverstrekker) en de zorgbehoevende kan enkel in diens moedertaal.
Verder blijft ook schijnbaar het Franstalig landsgedeelte ‘demandeur de rien’, ook al dreigt vanaf 2024 een zeer serieus financieringsprobleem. Bevoegdheidsbijeenvoeging en responsabilisering voor het eigen beleid lijkt aan Franstalige kant gewoon ondenkbaar. Bedenk daarbij best dat de zeldzame beleidsdomeinen die integraal werden toevertrouwd aan de regio’s/gemeenschappen veelal in een mislukking resulteerden in het zuiden van het land, terwijl dat nochtans al jaren kan rekenen op een massale financiële ondersteuning van het noorden en de Europese Unie. Het voorbeeld bij uitstek: het onderwijs. En … zonder de financiële transfers, het grootst binnen de sociale zekerheid, lijkt de federale restbevoegdheid aldaar zelfs overbodig.
Drukkingsgroepen moeten in deze tijden van regeringsvormingen dubbel alert blijven, daar de beleidsopties voor in principe voor de volgende vijf jaar worden vastgelegd. Nogmaals dergelijke periode bevriezing van alle communautaire
thema’s brengt misschien de definitieve val van het land teweeg, maar -als dat al gebeurt- zal het dan onvermijdelijk in grote chaos zijn. Vergelijk dat maar met een “no-deal-Brexit” ! Dat voorkomen moet nu de extra inspanning van het Vlaams Artsenverbond in het nastreven van zijn missie bepalen. Een succesvol, en dus druk bijgewoond symposium op 12 oktober is daarvan een eerste aanzet. Aan elk VAV-lid om haar/zijn verantwoordelijkheid op te nemen.
Schrijf je vandaag nog in. Nood breekt ‘wet’, of in ieder geval elk excuus. Waardering en dank verzekerd.
Geert Debruyne, voorzitter
