Periodiek Jaargang 75 Nr 4
Voorwoord
Hoe begin je aan een nieuwjaarswens half november van dit vermaledijde jaar, 2020?
De top van de curve van de tweede Coronagolf lijkt net gerond. Of niet, met pas heropende scholen!
Er staat een vaccin in de steigers, te bewaren bij -70°C van aanmaak tot IM-toediening. Een niet door de meerderheid van Vlaamse kiezers gesteunde federale regering mist alle (grond-)wettelijke bevoegdheden voor een zo noodzakelijke staatshervorming.
Laat staan dat die meerderheid naar de vereiste samenvoeging van bevoegdheidspakketten op gemeenschapsniveau geneigd is.
Om het tot slot maar niet te hebben over de te geringe daadkracht van de eigen Vlaamse regering. Het blijvend gezanik over het zogenaamde ‘ontbrekende draagvlak’. En daar stopt het niet.
Het Vlaams Artsenverbond gaat haar 99ste bestaansjaar in met bestuursverkiezingen, waarbij de kandidatuurstelling voor een actieve inbreng gedurende meer dan een decennium hoogstens een kortstondig -duurde dat wel een maand?- sprankje hoop bracht.
Onzekerheid troef over gezamenlijke activiteiten, zoals klassieke culturele uitstappen met gids, zelfs een fysieke bijeenkomst voor de ledenvergadering, en -niet te versmaden- het ledenbanket.
Maar toch helpt een spirituele ‘vergrendeling’ -zo vertaal je ‘lockdown’- helemaal niet. Wel in tegendeel. Enkel mentale veerkracht, (pro)actieve strijdbaarheid, zelfzekere doelgerichtheid én vriendschappelijke zorgzaamheid laten het Verbond voortleven.
En daar wil ik het als afscheidsnemend voorzitter in dit voorwoord over hebben.
En allereerst doe ik dit graag met een grote blijk van dankbaarheid voor de inzet van tien trouwe bestuursleden, elk stuk voor stuk gedreven Vlaamse artsen. Dank ook aan de vaste secretaris, Marina Van Oirschot, die zonder enige twijfel haar taken zorgvuldig bleef verrichten onder een opeenvolging van drastische veranderingen (locatie, statuut, contract, …) tijdens de laatste zes jaar.
Volgt een oproep tot blijvend engagement van alle trouwe leden van de bijna eeuweling. En dat niet enkel om onder een nieuwe voorzitter dat eeuwfeest in 2022 te vieren, maar tevens om tijdens de huidige federale legislatuur de politici bij de les te houden over de gewenste overheveling van de gezondheidszorg naar de gemeenschappen. En dat moet zowel de normerings-, de uitvoerings-, als de financieringsbevoegdheid omvatten.
Dat moet uiterlijk na verkiezingen in 2024, maar mag evenzeer, zelfs graag vroeger maar dan zeker na parlementaire goedkeuring tot zo ruim mogelijke grondwetswijziging, of minstens die van artikel 195.
En vanzelfsprekend blijven alle armen wijd gespreid om nieuwe verbondsleden op te nemen,en ook nieuwe bestuursleden te verwelkomen. Bis repetita placent (al 10 jaar).
Tot slot mag ik eenieder vragen de draad vanaf 20 februari aanstaande opnieuw op te nemen, wanneer we bijeenkomen te Brussel in KBR, het Koninklijke Bibliotheekmuseum, voor een gegidst bezoek aan de Librije van de Bourgondische hertogen, gevolgd of voorafgegaan door de ledenvergadering en uitzonderlijk een “ledenlunch”. Verhopen dat het hoe dan ook mag, met op alle momenten garantie van alle nodige Coronapreventiemaatregelen. Expectatio armata, waarvoor we al 45 tickets aankochten.
Vier gerenommeerde sprekers werden vastgelegd voor het eerstvolgende wetenschappelijk VAV-symposium gepland eveneens te Brussel op 16 oktober onder de duidelijke titel, “Definitieve bevoegdheidsoverdracht van het totale gezondheidsbeleid naar Vlaanderen”. Na het succes van de symposia in ’17 en ’19, waar ik de eer had voor te zitten, rekent het bestuur ook volgend jaar op een ruime ledenaanwezigheid onder de deskundige leiding van mijn opvolger (m/v). Ook nu al opnieuw een welgemeende oproep de datum vrij te houden, want dat bovenvermelde, of een ander, Covid19-vaccin moet dan bij allen voldoende antistoffen hebben opgeleverd.
Laat ons ondanks alle beperkingen ondertussen toch maar genieten van een innige en deugddoende eindejaarsviering, op een of andere, desnoods nooit bedachte, wijze.
Ik wens elk lid en al haar/zijn dierbaren een gelukkig Nieuwjaar 2021 toe, en … ik kan me moeilijk verontschuldigen voor de gelijkbedoelde wensen voor het huidige jaar in Periodiek 19/4.Het zij zo.
Blijvend ten dienste. En van harte.
Geert Debruyne, voorzitter
