Periodiek Jaargang 76 Nr 1
Voorwoord
Met terechte fierheid schrijf ik, als eerste Vlaamse Arts Vrouw, mijn eerste voorwoord als kersverse voorzitter, voor Periodiek.
Een heus nieuw aspect in het bijna honderdjarige verbond. Inderdaad volgend jaar in 2022 viert de eeuwelinge: het Vlaams Artsenverbond, FEEST!
Het hoeft geen betoog dat dit bijna een eeuw ook een waar mannenbastion is geweest niet helemaal recht evenredig met de vervrouwelijking van het artsenberoep, want áls huidige énige vrouw in de raad van Bestuur toch wat nahinkend in de trend ...
Dus dit feit alleen al bewijst dat er ook een verjongende, vernieuwende verfrissende wind doorheen kan waaien met vrouwelijke toets!
Mag ik hierbij toch zeker al mijn voorganger Geert Debruyne bedanken hoe hij onze vereniging als een échte bekwame roerganger door een uiterst zware moeilijke pecuniaire periode loodste? Alle lof voor zijn kordate hand om bestaande structuren te dúrven omvergooien en uitbesteden. Het redde ons verbond van een gewisse dood... zijn drijfveer? Precies om die fameuze honderd jaren te kunnen halen!
Geen euthanasie voor de honderdjarige maar een stevige basis voor verrijzenis waren zijn jaren als voorzitter. Waarvoor dan ook mijn gemeende dank en waardering.
Inderdaad zoals in elk verenigingsleven verminderde het ledenaantal én de overeenkomstige ledenbijdragen. Demografisch was de leeftijdsmediaan van onze leden ook bepaald niet direct bij de jongste afgestudeerden.
Het “nieuwe socioculturele” is in de 21°eeuw een facebookgroep (zelfs dát al niet meer!) maar twitter of Instagram mét volgers, maar de leeftijd van de aangesloten bestuursleden kan hier ook niet logistiek bijbenen.
Niet geklaagd, ook niet door onze betalende leden: die, in hart en nieren, Vlaamse artsen zijn met hun overtuiging dat er enkel toekomst zit in een Vlaamse Sociale Zekerheid waar preventie en curatieve zorg tezamen vallen. Zij willen zich verenigen in één verbond met één doel voor ogen: op Vlaams niveau een éénduidig beleid voeren: niet versnipperd zoals in deze verwarrende, chaotische coronacrisis- periode duidelijk werd.
Daarom nodig ik jullie al in groten getale uit om in het najaar, waar iedereen hopelijk gevaccineerd en gezond en wel, ons kan komen vervoegen op ons volgend congres waar sprekers haarfijn dit thema zullen analyseren . “Na Corona eindelijk een zelfstandige, Vlaamse gezondheidszorg?”
Het zal me een waar plezier en genoegen zijn u daar in het KBC gebouw op 16 oktober in levenden lijve (en niet in een webinar) te mogen begroeten en samen met u deze materie te bespreken, met een glimp naar een stralende toekomst, mét ons streven naar een uitroepteken na de vooropgestelde vraag.
Ook de Vlaamse arts-artistiekelingen onder u komen uitgebreid in het najaar aan hun trekken: op 18 september bezoeken we in Brussel, in het Museum van de KBR de prachtige expo: “Librije van de hertogen van Bourgondië” en later in het jaar de gerestoreerde Handelsbeurs in Antwerpen en het befaamde Letterenhuis, waar ondermeer de manuscripten van Paul Van Ostaijen liggen en prachtige affiches van de jaren 1920-1940 zijn te bewonderen en zelfs schilderwerken van de dichter en waar de ondergetekende u als échte Antwerpse sinjoor en Van Ostaijen fan u hartelijk zal verwelkomen en rondleiden met een nóg deskundiger gids welteverstaan.
Lieve Van Ermen, voorzitter
Periodiek Jaargang 75 Nr 4
Voorwoord
Hoe begin je aan een nieuwjaarswens half november van dit vermaledijde jaar, 2020?
De top van de curve van de tweede Coronagolf lijkt net gerond. Of niet, met pas heropende scholen!
Er staat een vaccin in de steigers, te bewaren bij -70°C van aanmaak tot IM-toediening. Een niet door de meerderheid van Vlaamse kiezers gesteunde federale regering mist alle (grond-)wettelijke bevoegdheden voor een zo noodzakelijke staatshervorming.
Laat staan dat die meerderheid naar de vereiste samenvoeging van bevoegdheidspakketten op gemeenschapsniveau geneigd is.
Om het tot slot maar niet te hebben over de te geringe daadkracht van de eigen Vlaamse regering. Het blijvend gezanik over het zogenaamde ‘ontbrekende draagvlak’. En daar stopt het niet.
Het Vlaams Artsenverbond gaat haar 99ste bestaansjaar in met bestuursverkiezingen, waarbij de kandidatuurstelling voor een actieve inbreng gedurende meer dan een decennium hoogstens een kortstondig -duurde dat wel een maand?- sprankje hoop bracht.
Onzekerheid troef over gezamenlijke activiteiten, zoals klassieke culturele uitstappen met gids, zelfs een fysieke bijeenkomst voor de ledenvergadering, en -niet te versmaden- het ledenbanket.
Maar toch helpt een spirituele ‘vergrendeling’ -zo vertaal je ‘lockdown’- helemaal niet. Wel in tegendeel. Enkel mentale veerkracht, (pro)actieve strijdbaarheid, zelfzekere doelgerichtheid én vriendschappelijke zorgzaamheid laten het Verbond voortleven.
En daar wil ik het als afscheidsnemend voorzitter in dit voorwoord over hebben.
En allereerst doe ik dit graag met een grote blijk van dankbaarheid voor de inzet van tien trouwe bestuursleden, elk stuk voor stuk gedreven Vlaamse artsen. Dank ook aan de vaste secretaris, Marina Van Oirschot, die zonder enige twijfel haar taken zorgvuldig bleef verrichten onder een opeenvolging van drastische veranderingen (locatie, statuut, contract, …) tijdens de laatste zes jaar.
Volgt een oproep tot blijvend engagement van alle trouwe leden van de bijna eeuweling. En dat niet enkel om onder een nieuwe voorzitter dat eeuwfeest in 2022 te vieren, maar tevens om tijdens de huidige federale legislatuur de politici bij de les te houden over de gewenste overheveling van de gezondheidszorg naar de gemeenschappen. En dat moet zowel de normerings-, de uitvoerings-, als de financieringsbevoegdheid omvatten.
Dat moet uiterlijk na verkiezingen in 2024, maar mag evenzeer, zelfs graag vroeger maar dan zeker na parlementaire goedkeuring tot zo ruim mogelijke grondwetswijziging, of minstens die van artikel 195.
En vanzelfsprekend blijven alle armen wijd gespreid om nieuwe verbondsleden op te nemen,en ook nieuwe bestuursleden te verwelkomen. Bis repetita placent (al 10 jaar).
Tot slot mag ik eenieder vragen de draad vanaf 20 februari aanstaande opnieuw op te nemen, wanneer we bijeenkomen te Brussel in KBR, het Koninklijke Bibliotheekmuseum, voor een gegidst bezoek aan de Librije van de Bourgondische hertogen, gevolgd of voorafgegaan door de ledenvergadering en uitzonderlijk een “ledenlunch”. Verhopen dat het hoe dan ook mag, met op alle momenten garantie van alle nodige Coronapreventiemaatregelen. Expectatio armata, waarvoor we al 45 tickets aankochten.
Vier gerenommeerde sprekers werden vastgelegd voor het eerstvolgende wetenschappelijk VAV-symposium gepland eveneens te Brussel op 16 oktober onder de duidelijke titel, “Definitieve bevoegdheidsoverdracht van het totale gezondheidsbeleid naar Vlaanderen”. Na het succes van de symposia in ’17 en ’19, waar ik de eer had voor te zitten, rekent het bestuur ook volgend jaar op een ruime ledenaanwezigheid onder de deskundige leiding van mijn opvolger (m/v). Ook nu al opnieuw een welgemeende oproep de datum vrij te houden, want dat bovenvermelde, of een ander, Covid19-vaccin moet dan bij allen voldoende antistoffen hebben opgeleverd.
Laat ons ondanks alle beperkingen ondertussen toch maar genieten van een innige en deugddoende eindejaarsviering, op een of andere, desnoods nooit bedachte, wijze.
Ik wens elk lid en al haar/zijn dierbaren een gelukkig Nieuwjaar 2021 toe, en … ik kan me moeilijk verontschuldigen voor de gelijkbedoelde wensen voor het huidige jaar in Periodiek 19/4.Het zij zo.
Blijvend ten dienste. En van harte.
Geert Debruyne, voorzitter
