Periodiek Jaargang 73 Nr 2
Voorwoord
Vuye en Wouters, de twee onafhankelijk zetelende “V”-Kamerleden, sedert een fundamenteel meningsverschil over de te volgen communautaire strategie ex-N-VA, brachten een vuistdik Brusselboek uit. “Vlaanderen voltooid. Met of zonder Brussel”. Het vertrekpunt is dat Vlaanderen niet goed weet wat het met Brussel moet. Sedert de 6de staatshervorming is er immers een nieuwe logica in de Brusselse instellingen geslopen, waarbij gemeenschapsbevoegdheden zoals kinderbijslag en kraamgeld niet zijn overgedragen aan de Vlaamse en Franstalige Gemeenschap maar aan een Brusselse instelling, de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC), die bevoegd is voor bicommunautaire aangelegenheden van gewestelijk belang. Deze evolutie strookt niet met de institutionele architectuur die sinds 1970 wordt uitgewerkt. Voortaan kunnen de Franstaligen het volkomen logisch vinden om gemeenschapsbevoegdheden aan het gewest toe te wijzen. Zo ook werd de wettelijk niet bestaande ‘Fédération Wallonie- Bruxelles’ daartoe ingesteld. Wat met de kinderbijslag is gebeurd dreigt natuurlijk bij een verdere overdracht van bevoegdheden in de gezondheidszorg bij een volgende staatshervorming.
Naast deze funeste evolutie, die door een verlengd doodzwijgen van de communautaire problemen enkel wordt bestendigd, treft de Brusselse Vlaming een tweede onheil sedert “De Vlaamse wachtdienst voor huisartsen te Brussel“ werd opgedoekt. In de nu werkzame GBBW, “Garde Bruxellois ‑ Brusselse Wachtdienst” wordt de tweetaligheid immers niet gegarandeerd. VAV eiste dat deze ééngemaakte wachtdienst in Brussel enkel zou mogen werken met tweetalige artsen, die hun tweetaligheid bewezen hebben door een taalexamen bij Selor. Quod non!
In Brussel, maar onverminderd ook de Vlaamse Rand rond Brussel staat het aanbod van Nederlandstalige gezondheidszorg steeds meer onder druk. De multiculturalteit met meer dan 100 gesproken talen en de verdere bevolkingstoename kan niet worden ontkend. Niet enkel de zes faciliteitengemeenten, maar de volledige Vlaamse rand en tot ruim daarbuiten worden meer en meer door niet-Vlamingen, meestal Nederlandsonkundigen, bewoond. Anderzijds kunnen 10 % Brusselse Vlamingen wellicht hooguit een minderheidsbescherming claimen. De institutionele banden tussen Vlaanderen en Brussel doorknippen zoals sommigen voorstellen onder de slogan ‘Brussel aan de Brusselaars’ moet absoluut worden vermeden. Hoe de positie van de Brusselse Vlamingen versterken? Dat moet prioritair staan voor Vlaamse onderhandelende partijen bij de federale regeringsvorming na de volgende parlementsverkiezingen in 2019. Daartoe zal het Vlaams Artsenverbond een substantiële bijdrage leveren via een wetenschappelijk Symposium over het brede thema ‘Brussel en de Vlaamse rand’ met uiteraard een bijzondere aandacht voor de organisatie, het aanbod en de dagelijkse (taal-)praktijk in de diverse echelons van de gezondheidszorg. Het organisatie comité nu al druk doende her en der ideeën te sprokkelen, neemt ruim één jaar voor datum in augustus aanstaande een officiële start. VAV-leden kunnen nu reeds 12 oktober 2019 in hun (elektronische) agenda noteren. Van harte aanbevolen.
En voor vandaag veel boeiend leesgenot in deze nieuwe Periodiek en aansluitend een warme, gezellige en ontspannende zomer gewenst.
